NOSÓWKA .

nosówka -Nosówka psów jest jedną ze starszych chorób wirusowych psów. Na chorobę tę od lat chorują inne psowate, łasicowate i szopowate. W ostatnich latach nastąpiła nagła ewolucja chorobotwórczości nosówki. Pod koniec lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku na nosówkę masowo zaczęły padać foki, morświn y i delfiny. W latach dziewięćdziesiątych zdechły na nosówkę lwy w rezerwacie Serengeti w Tanzanii oraz konie w Australii.

U psów na nosówkę najczęściej chorują szczeniaki w wieku 3-6 miesięcy. Jest to choroba wirusowa, a zarażenie następuje przez kontakt bezpośredni (lizanie, wąchanie) lub pośredni (trawniki).

Objawy nosówki

Postać oddechowa nosówki:
Po kilkudniowym okresie inkubacji następuje choroba, której przebieg w dużej mierze zależy od sił obronnych zaatakowanego zwierzęcia. Pierwsze objawy to najczęściej wysoka temperatura ok. 40 C, oraz zmiany w gardle i węzłach chłonnych podżuchwowych. Po kilku dniach dołącza się katar, zapalenie spojówek, kaszel.

Postać pokarmowa nosówki:
Po ok. 10 dniach, często dołączają się objawy ze strony układu pokarmowego: wymioty, biegunka, brak apetytu. Po 3-4 tygodniach leczenia, kiedy wydaje nam się, że mamy chorobę za sobą, czasami pojawia się postać nerwowa i/lub skórna.

Postać nerwowa i/lub skórna nosówki:
Postać nerwowa jest jedną z bardziej przykrych postaci tej choroby. Objawia się ona drżeniem kończyn, żuchwy, czasami porażeniami. Drżenie żuchwy powoduje toczenie piany z pyska w związku z czym jest bardzo podobna do wścieklizny. Postać skórna ujawnia się często w formie "Choroby twardej łapy". Polega ona na zgrubieniu skóry podeszew łap.

Leczenie nosówki

Leczenie nosówki jest dla wetów jednym z bardziej frustrujących zadań. W związku z tym, że jest to choroba wirusowa nie ma na nią leku a nasze działania są czysto objawowe i polegają na leczeniu powikłań i wzmocnieniu odporności pacjenta. Frustracja ta związana z jest długością leczenia (często powyżej miesiąca), tym że czasami objawy kliniczne są czasowo maskowane i nigdy nie jesteśmy całkowicie pewni że po jakimś czasie nie wystąpią objawy nerwowe.

Jeśli uda nam się wygrać walkę z chorobą, to często zostają powikłania. Mogą one ujawnić się w postaci niedorozwoju zębów stałych jeśli psiak chorował w okresie wymiany zębów. Dużo groźniejszym powikłaniem może być padaczka, która często występuje u psów, które przeszły formę nerwową.

Zapobieganie nosówce

Zapobieganie polega na stosowaniu szczepionek (najczęściej skojarzonych z innymi chorobami), które stosuje się najczęściej w wieku 8 i 12 tygodni. W sytuacji gdy wiemy że pies kontaktował się ze zwierzęciem chorym na nosówkę a jeszcze nie wystąpiły objawy kliniczne można spróbować zastosować surowicę. Późniejsze stosowanie jej, kiedy są już objawy kliniczne, jest nieskuteczne.

WŚCIEKLIZNA .

Wścieklizna jest najgroźniejszą chorobą odzwierzęcą o charakterze globalnym. Panuje niemalże w każdym zakątku globu. Jest niewiele miejsc wolnych od wścieklizny. Obecnie za takie miejsca uważa się Antarktydę, Oceanie, Japonie i Skandynawie. Do niedawna uznawane za wolne były Wielka Brytania i Australia, lecz w związku z zawleczeniem tej choroby przez nietoperze przestały być oazą wolności.

Rezerwuarem wirusa są różne gatunki zwierząt. W krajach tropikalnych, gdzie obecnie najwięcej ludzi umiera na wściekliznę, głównym zagrożeniem są psy. W pozostałych rejonach świata wścieklizna przenoszona jest przede wszystkim przez lisy, szopy (Ameryka) i nietoperze. Zwierzęta domowe, a więc psy i koty, stwarzają niewielki procent zagrożenia.

W Polsce dzięki masowym akcjom szczepień psów przeciw wściekliźnie, które rozpoczęto po wojnie i szczepienie lisów notowane od 1992 roku znacznie spadła liczba zachorowań wśród ludzi i zwierząt. Podczas gdy w 1949 r.66 osób zmarło na wściekliznę to w 1986r. odnotowano jeden przypadek śmiertelny i po 15 latach bez zachorowań ludzi w 2000 i 2001 r. na wściekliznę zmarło po jednej osobie.

Objawy kliniczne

Wyróżnia się dwie postacie choroby:

Postać szałową

Postać cichą

Wścieklizna - postać szałowa

Postać szałowa charakteryzuje się nagłą agresją zwierząt. Spokojne dotąd osobniki mają tendencję do uciekania i kąsania zwierząt i ludzi. Zamknięte w klatkach gryzą kraty. Mają spaczony smak i często połykają przedmioty niejadalne np. kamienie. Dalszy etap choroby to postwepowanie niedowladu miesni. W związku z porażeniem mięśni krtani zwierze przestaje pobierać wodę i pokarm, ślini się, następuje wypadnięcie języka. Często odnotowuję się także zmiany w wielkości źrenic i zez. Czas od pierwszych objawów klinicznych do śmierci wynosi kilka dni. U zwierząt dzikich odnotowuje się natomiast utratę lęku przed ludźmi. Stąd też zwierzęta dzikie podchodzą do siedzib ludzkich. Absolutnie zabrania się zbliżania ludzi do tak dziwnie zachowujących się zwierząt.

Wścieklizna - postać cicha

Postać cicha charakteryzuje się występowaniem porażeń bez wcześniejszych objawów pobudzenia.

Wścieklizna - leczenie

Leczenie - brak jest leczenia. Zwierzęta, u których podejrzewa się wściekliznę są usypiane. Potwierdzenie laboratoryjne choroby polega na badaniu mózgu, gdzie przy odpowiednim barwieniu wykrywa się tzw. ciałka negriego.

Wścieklizna - profilaktyka

Profilaktyka polega na corocznych szczepieniach przeciw wściekliźnie. Obecnie na rynku dopuszczone są szczepionki kilku zagranicznych firm, które są bezpieczne w stosowaniu i nie dają żadnych efektów ubocznych. Zazwyczaj pierwszy raz psa szczepi się w wieku trzech miesięcy, powtarzając szczepienie corocznie.

W związku z tym, że jest to szczepienie obowiązkowe w wielu miastach jest to sprawdzane przez straż miejską. Należy także posiadać aktualne szczepienie przy podróżowaniu z psem środkami komunikacji. Niezbędne jest oczywiście przy wyjeździe za granicę. Ośrodki wczasowe, gdzie przebywamy ze swoimi pupilami także wymagają od nas tego szczepienia.

Wścieklizna - obserwacja

Obowiązkowi obserwacji podlegają wszystkie zwierzęta, które ukąsiły człowieka. W momencie, kiedy człowiek pokąsany przez zwierze uda się do lekarza zostaje wszczęta procedura obserwacji. Lekarz powiadamia sanepid, a ten przesyła nakaz doprowadzenia zwierzęcia do lecznicy weterynaryjnej w celu obserwacji czy dane zwierze nie jest chore na wściekliznę. Nie ma znaczenia czy dane zwierze było szczepione na wściekliznę czy nie. Właściciel ma obowiązek przyprowadzić zwierzę w celu badania 1,5,10 i 15 dnia po pokąsaniu. W czasie obserwacji właściciel musi zabezpieczyć zwierzę aby nie uciekło. Jeśli nie wystąpią w tym czasie objawy nerwowe to przy ostatnim badaniu właściciel dostaje zaświadczenie dla sanepidu, że dane zwierze jest zdrowe. Obserwacji lekarz dokonuje na koszt właściciela zwierzęcia. W przypadku, gdy człowiek został pogryziony przez zwierzę obce, które uciekło i nie można dokonać obserwacji musi zostać poddany kilkakrotnemu szczepieniu przeciw wściekliźnie.

W związku z tym, że szczepienie to nie jest obojętne dla zdrowia człowieka należy zrobić wszystko, aby odnaleźć zwierze i doprowadzić je na obserwacje

zapalenie kości - młodzieńcze .;

Psy - młodzieńcze zapalenie kości

Młodzieńcze zapalenie kości (enostoza) występuje przede wszystkim u owczarków niemieckich, znacznie rzadziej u innych dużych ras jak rottweiler, golden retriver, labrador czy dog niemiecki.

Choroba polega na powstaniu stanów zapalnych w jamach szpikowych kości, co powoduje ich częściową degenerację. Przyczyny choroby nie są do końca poznane. Objawy choroby pojawiają się między 6 a 18 miesiącem życia. Schorzenie dotyczy wyłącznie kości kończyn ? przede wszystkim kości długich, kości ramiennej, udowej, kości przedramienia (k. łokciowa, k. promieniowa) i podudzia (k. piszczelowa). U niektórych psów zdarza się, że enostoza współistnieje z dysplazją stawu łokciowego czy osteochondrozy stawu ramiennego, co utrudnia diagnozę. Podstawowym objawem choroby jest silna, nagle pojawiająca się kulawizna jednej lub kilku kończyn, niezwiązana z żadnym urazem. Zwykle trwa kilka dni, naprzemiennie na poszczególnych kończynach, czasami może utrzymywać się nawet kilka miesięcy. Inne objawy, które mogą pojawić się w trakcie to osowiałość, gorączka oraz brak apetytu, na skutek rozwijającego się stanu zapalnego i silnej bolesności.

Ponieważ przyczyny choroby nie są do końca znane, chorobę leczy się objawowo przy pomocy leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych.

Zdrowe zęby naszego pupila . :)

Zdrowe zęby naszego psa

Wielu z nas nie zdaje sobie sprawy jak ważne jest dbanie o dobry stan uzębienia naszego pupila. O zęby psa trzeba dbać przez całe jego życie, jednak o to by stosowane zabiegi pielęgnacyjne były przez naszego psa tolerowane należy zadbać już w bardzo młodym wieku. Psy z reguły nie lubią, gdy dotyka się ich pyska i zagląda w zęby, dlatego ważne jest, żeby pies już jako szczeniak się do tego przyzwyczaił. Na rynku pojawiło się wiele środków higienicznych przeznaczonych specjalnie do pielęgnacji psich zębów. W sklepach zoologicznych można kupić szczoteczkę do zębów przypominającą szczoteczkę stosowaną przez ludzi, jak również specjalne szczoteczki nakładane na palec, które czyszczą zęby masując jednocześnie dziąsła. Aby umilić psu mycie zębów jak również poprawić skuteczność zabiegu możemy zastosować specjalne pasty do zębów o przyjemnym dla psa smaku. Regularne stosowanie pasty do zębów wspomaga leczenie chorób przyzębia, łagodzi ból zębów i zapobiega tworzeniu się kamienia nazębnego, który w przyszłości może przyczynić się do wypadnięcia zęba. Jeżeli nasz pies wyjątkowo nie lubi czyszczenia zębów można połączyć przyjemne z pożytecznym, kupując naszemu pupilowi gumową piłeczkę lub tzw. jeżyka, który można posmarować pastą, a pies bawiąc się i gryząc zabawkę przy okazji będzie czyścił zęby przy pomocy środka chemicznego. Jeżeli nie mamy czasu na codzienną higienę jamy ustnej naszego psa możemy zakupić specjalne smakołyki służące do oczyszczania zębów. Jadalne szczoteczki do zębów są smaczne, a dzięki temu, że zawierają specjalne enzymy zapobiegające tworzeniu się płytki nazębnej i kamienia nazębnego.


Psy karmione suchą karmą mają z reguły mniejsze kłopoty z kamieniem nazębnym, gdyż gryząc kulki czy granulki karmy, także ścierają sobie jego zaczątki. Psy karmione "naturalnie" spożywają z reguły miękki pokarm, nieczyszczący zębów. Warto pamiętać, że skłonność do odkładania się kamienia nazębnego jest związana nie tylko z dietą psa, ale i z czynnikami genetycznymi, takimi jak skład chemiczny śliny. Powoduje to między innymi trudność w określaniu tempa narastania kamienia - niektóre psy bez wielu zabiegów mają zęby olśniewająco białe do późnej starości, inne borykają się z kamieniem przez całe życie.

Jeśli jednak, mimo wszelkich starań, pojawi się na zębach naszego pupila brudnobrązowy nalot (najpierw przy dziąsłach i od wewnętrznej, położonej bliżej języka stronie zębów), to trzeba zabrać się za jego usunięcie. Należy wtedy zgłosić się do weterynarza, który w narkozie oczyści zęby przy pomocy ultradźwięków. Kamień nazębny jest najczęstszą przyczyną chorób przyzębia, powodując stany zapalne dziąseł, a dziąseł w skrajnych przypadkach może prowadzić do utraty zębów.

Cukrzyca u psów .

Cukrzyca psów - podawanie insuliny

W leczeniu cukrzycy niezmiernie ważne jest zrozumienie tej choroby przez właściciela i ścisła współpraca z lekarzem prowadzącym pieska. Właściciel musi się nauczyć samodzielnie wykonywać wkłucia. Najlepiej, aby pierwszy raz wykonał je w obecności lekarza.

Stosowanie insuliny

• Insulinę należy przetrzymywać w lodówce (w pozycji leżącej).
• Otwartą ampułkę można używać góra 30-40 dni.
• Nie można insuliny absolutnie silnie mieszać gdyż bardzo szybko traci swoje właściwości (należy delikatnie mieszać ruchami kolistymi).
• Insuliny wieprzowe można rozcieńczać roztworem soli fizjologicznej (rozcieńczona insulina może być używana góra 2 tygodnie).
• Strzykawki do podawania insuliny można użyć góra 4 razy (potem plastik strzykawki wchodzi w reakcje z insuliną i ta traci wartość).

Niezwykle istotny też jest okresowy pomiar glukozy przez właściciela. W związku z tym zaleca się, aby właściciel zaopatrzył się w glukometr i sprawdzał poziom cukru (zwłaszcza w momentach pogorszenia się stanu psa). Krew do takiego pomiaru właściciel pobiera nakłuwając małżowinę uszną psa. Inną metodą jest badanie moczu testami paskowymi na zawartość cukru i ciał ketonowych.

Raz na 6 tygodni dobrze jest wykonać badanie laboratoryjne krwi na zawartość glukozy (powinno się badać w szczycie działania insuliny a więc w 6-8 godzin po podaniu). Ponadto ważna jest cykliczna kontrola masy ciała (ważymy psa co 2 tygodnie).

Dzięki tak prowadzonemu zwierzęciu zapewnimy mu kilka lat życia w miarę dobrych warunkach zdrowotnych. Nie leczona lub źle leczona cukrzyca zazwyczaj w ciągu kilku miesięcy kończy się śmiercią.