Rezerwuarem wirusa są różne gatunki zwierząt. W krajach tropikalnych, gdzie obecnie najwięcej ludzi umiera na wściekliznę, głównym zagrożeniem są psy. W pozostałych rejonach świata wścieklizna przenoszona jest przede wszystkim przez lisy, szopy (Ameryka) i nietoperze. Zwierzęta domowe, a więc psy i koty, stwarzają niewielki procent zagrożenia.
W Polsce dzięki masowym akcjom szczepień psów przeciw wściekliźnie, które rozpoczęto po wojnie i szczepienie lisów notowane od 1992 roku znacznie spadła liczba zachorowań wśród ludzi i zwierząt. Podczas gdy w 1949 r.66 osób zmarło na wściekliznę to w 1986r. odnotowano jeden przypadek śmiertelny i po 15 latach bez zachorowań ludzi w 2000 i 2001 r. na wściekliznę zmarło po jednej osobie.
Objawy kliniczne
Wyróżnia się dwie postacie choroby:
Wścieklizna - postać szałowa
Postać szałowa charakteryzuje się nagłą agresją zwierząt. Spokojne dotąd osobniki mają tendencję do uciekania i kąsania zwierząt i ludzi. Zamknięte w klatkach gryzą kraty. Mają spaczony smak i często połykają przedmioty niejadalne np. kamienie. Dalszy etap choroby to postwepowanie niedowladu miesni. W związku z porażeniem mięśni krtani zwierze przestaje pobierać wodę i pokarm, ślini się, następuje wypadnięcie języka. Często odnotowuję się także zmiany w wielkości źrenic i zez. Czas od pierwszych objawów klinicznych do śmierci wynosi kilka dni. U zwierząt dzikich odnotowuje się natomiast utratę lęku przed ludźmi. Stąd też zwierzęta dzikie podchodzą do siedzib ludzkich. Absolutnie zabrania się zbliżania ludzi do tak dziwnie zachowujących się zwierząt.
Wścieklizna - postać cicha
Postać cicha charakteryzuje się występowaniem porażeń bez wcześniejszych objawów pobudzenia.
Wścieklizna - leczenie
Leczenie - brak jest leczenia. Zwierzęta, u których podejrzewa się wściekliznę są usypiane. Potwierdzenie laboratoryjne choroby polega na badaniu mózgu, gdzie przy odpowiednim barwieniu wykrywa się tzw. ciałka negriego.
Wścieklizna - profilaktyka
Profilaktyka polega na corocznych szczepieniach przeciw wściekliźnie. Obecnie na rynku dopuszczone są szczepionki kilku zagranicznych firm, które są bezpieczne w stosowaniu i nie dają żadnych efektów ubocznych. Zazwyczaj pierwszy raz psa szczepi się w wieku trzech miesięcy, powtarzając szczepienie corocznie.
W związku z tym, że jest to szczepienie obowiązkowe w wielu miastach jest to sprawdzane przez straż miejską. Należy także posiadać aktualne szczepienie przy podróżowaniu z psem środkami komunikacji. Niezbędne jest oczywiście przy wyjeździe za granicę. Ośrodki wczasowe, gdzie przebywamy ze swoimi pupilami także wymagają od nas tego szczepienia.
Wścieklizna - obserwacja
Obowiązkowi obserwacji podlegają wszystkie zwierzęta, które ukąsiły człowieka. W momencie, kiedy człowiek pokąsany przez zwierze uda się do lekarza zostaje wszczęta procedura obserwacji. Lekarz powiadamia sanepid, a ten przesyła nakaz doprowadzenia zwierzęcia do lecznicy weterynaryjnej w celu obserwacji czy dane zwierze nie jest chore na wściekliznę. Nie ma znaczenia czy dane zwierze było szczepione na wściekliznę czy nie. Właściciel ma obowiązek przyprowadzić zwierzę w celu badania 1,5,10 i 15 dnia po pokąsaniu. W czasie obserwacji właściciel musi zabezpieczyć zwierzę aby nie uciekło. Jeśli nie wystąpią w tym czasie objawy nerwowe to przy ostatnim badaniu właściciel dostaje zaświadczenie dla sanepidu, że dane zwierze jest zdrowe. Obserwacji lekarz dokonuje na koszt właściciela zwierzęcia. W przypadku, gdy człowiek został pogryziony przez zwierzę obce, które uciekło i nie można dokonać obserwacji musi zostać poddany kilkakrotnemu szczepieniu przeciw wściekliźnie.
W związku z tym, że szczepienie to nie jest obojętne dla zdrowia człowieka należy zrobić wszystko, aby odnaleźć zwierze i doprowadzić je na obserwacje
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz